MUTIARA ISLAMI - JALMA ANU TAKWA

JALMA ANU TAKWA

Diropéa ku : Kiwarta

D

ina raraga ningkatkeun katakwaan ka Allah. Takwa anu ngandung harti ngajalankeun sagala parentah-Na sarta ninggalkeun sagala larangana-Na. Takwa anu bisa ngalahirkeun sikep disiplin dina ngalaksanakeun kawajiban salaku hamba Allah.

Allah nyiptakeun manusa salaku kholifah dibumi ngabogaan pancén geusan ngamumulé, ngolah, tur ngatur alam katut eusina sangkan sagala nu aya di alam dunya bisa dialap mangfaatna kumaranéhanana.

Urang sadaya sadar yén sagala pasualan anu di sanghareupan ku manusa  can tangtu bisa kapecahkeun ukur kuakal pikiran wungkul, jalaran éta Allah masihan tungtunan hirup anu sampurna keur manusa dina ngalaksanakeun amanah-Na, nya éta agama Islam. Tapi teu saeutik diantara maranéhanana poho yén dirina téh hamba Allah anu ngabogaan tugas ka khalifahan di ieu alam. Manéhna kapincut ku kaéndahan dunya, ogé ka pependé ku sagala kani’matan pupulasan; terus maranéhanana poho kana ni’mat Allah; maranéhanana ngabogaan anggapan yén naon anu kapimilik éta mangrupa usaha tur hasil susah payahna; maranéhanana ingkar kana tungtunan Allah. Lamun marenéhanana di tiban musibah, baruk siga nu bingung, depe-depe bari ngalengis muntang–muntang kana  ka asihan Allah.

Sakumaha dawuhan Alloh dina Al-Qur’an :

“Saéstuna manusa éta diciptakeun dina kaayaan susah payah, lamun pareng ditibanan musibah maranéhanana sungkan jeung payah tapi lamun pareng manggih kasenengan manéhna poho ka nu lian, kajaba jalma-jalma tukang ngadegkeun shalat”.

Ieu ayat netelakeun sipat kakurang manusia. Kakuranganana ku sabab lemah haté atawa iman dina nyanghareupan kamewahan dunya. Mungguh Allah maranéhanana ka asup jalma anu rugi.

Tapi ti sawarehna manusa aya ogé anu tetep taat kana parentah Allah; dina waktu bungah jeung dina waktu susah maranéhanana tetep ngadegkeun holat; tah nu kitu kaasup kana golongan jalma-jalma anu takwa salawasna syukur kana sagala ni’mat Allah tur maranéhanana teu leungiteun kadali dimana di tibanan kasusah jeung musibah, maranéhanana yakin kana jangji-jangji Allah : 

“Sing saha anu takwa ka Allah, pasti Allah bakal mere jalan ka luar ka manéhna tur méré rizki tina jalan anu teu disangka-sangka.” (QS. Athalaq 2-3).

Kasusah anu kaalaman ku jalma-jalma anu takwa éta heunteu ngajadikeun robahna iman maranéhanana, malah maranéhanana beuki lewih deukeut ka gusti Allah. Maranéhanana teu mopohokeun kana ni’mat ti Pangéran anu ku maranéhanana geus karasa nya éta kujalan syukur tur ngagunakeun  hartana dina jalan Allah.

“Maranéhanana anu nganafakahkeun harta dina waktu bungah jaung keur nandangan kasusah.”

Ku kituna  urang sadaya tangtu bakal sadar kana fungsi jeung tugas hirup urang ayeuna. Payus pisan mun urang ayeuna ngusahakeun sangkan tetep aya dina jalan Allah nya éta jalan anu jadi liliwatan jalma-jalma anu takwa.

“He jalma-jalma anu ariman kudu takwa aranjeun ka Allah kalawan anu sabenerna takwa, sarta poma aranjeun rék maot anging nalika geus aya dina kaislaman”. (QS. Al Baqarah: 132).

Dina ayat nu séjén diterangkeun yén jalma éta bakal meunang kabagjaan;

“Satemenna jalma-jalma takwa anu meunang kabagjaan.” (QS. An Naba; 31)

Hirup urang téh samentara, moal lana, sakabéh anu ku urang dipiboga, boh harta-banda, anak turunan atawa pangkat jeung kadudukan, éta samata-mata amanah Allah. Hak milik urang hakekatna amal perbuatan anu ku urang dipigawé dina raraga ngalaksanakeun amanah éta mangrupa cenglengan anu bakal bisa ngajamin kana kabagjaan dunya rawuh akherat.

“Misilna jalma-jalma anu nganafkahkeun hartana di jalan Allah, éta saperti hiji siki anu dipelakkeun, éta siki ngajadikeun tujuh dahan, tiap-tiap dahan jadi saratus siki. Allah ngalipet gandakeun ganjaran ka sing saha anu dikersakeun, Ari Allah eta Anu Maha Jembar tur Maha Uninga.” (QS. Al Baqarah: 261).

Ieu mangrupa jangji Allah ka jalma-jalma anu beriman. Piraku urang teu rék kabita, sedengkeun Allah tara sulaya kana jangjina tur pasti bakal jadinya. Dina hiji mangsa bakal ditembrakkeun sagala tingkah laku manusa di dunya.

Sagala amal manusa boh alusna boh goréngna bakal aya ganjaranana. Pikeun jalma anu takwa tangtu moal ngalakukeun pagawéan goréng atawa kajahatan. Ogé memang kitu sakuduna anu dipigawé ku urang. Lampah jahat biasana mangrupa pagawéan anu bisa nimbulkeun amarah, sedengkeun amarah éta nafsu anu dikadalian ku setan, sarta jalma anu takwa nya éta anu salawasna ngajauhan nafsu setan.

Dina kahirupan sapopoé teu kurang-kurang kaalaman ku urang hal-hal nu teu cocog jeung ati sanubari sok nimbulkeun amarah. Éta emang geus sifat manusa anu salawasna ngagugu hawa napsuna.

Sakumaha jangji Allah, mantenna bakal ngawales ku ganjaran ka jalma-jalma anu migawé amal kahadéan tur bakal nyiksa ka jalma-jalma anu milampah kajahatan. Salila lumangsung hirup, urang diperedih sangkan ningkatkeun amal ibadah ngarah ceng-celengan amal urang bisa ngajamin kana meunangna kabagjaan. Singkirkeun ku urang laku-lampah jahat sangkan urang dijauhkeun tina kasangsaraan di akherat, urang sadaya bakal mulang ka dinya tur bakal salanggengna.

Wujud takwa lain wungkul dina harti ibadah anu heureut tapi ogé ngawengku kahirupan masarakat pikeun ngawujudkeun masarakat aman tengtrem  kalawan aya dina karidoan Allah Swt.

Urang, umat Islam bangsa Indonesia bener-bener diperedih sangkan bisa ngabuktikeun katakwaan urang, takwa anu lain ngan ukur kacapangan atawa sumpah anu diucapkeun ku lisan wungkul, tapi takwa anu dibarengan ku bukti amalan, komo deui ayeuna mangsana nagara keur ngahangkeutkeun pangwangunan, supaya naon anu jadi harepan urang insya Allah tinekanan.***

REDAKTUR : Kiwarta

Sudah saatnya bangkit dari keterpurukan...

Subscribe to receive free email updates: